Begüm'ün hayal dünyası.

Veee sürpriz! Motorla köprüyü geçerken dünyanın en güzel boğaz havası geldi burnuma. Fıtıfıtı koklayarak tüm İstanbul'u içime soludum geldim. Bizim ofisin arka bahcesinde miniminnoş çiçeklerim açmış. Bir de onlara sevindim.

Hep tamir edilmeyen kapıyı gördüm, yine tamir edilmemiş. Ona bile sinirlenmedim.

Sonra fark ettim ki insan mutlu olunca gerçekten böyle oluyormuş a aaaaaah dedim begüm ne hallerdesin sen öyle. :)

Tabii yine kaba insanlara sinirleniyorum, yere çöp atanlara delleniyorum fakat iyiyim ya. Birini sevmek ne güzelmiş. Işıklarda beklerken homurdanmıyorum mesela şarkı mırıldanıyorum.

Yine gömlek giyindin tabii. Bunu hatırlayınca modum bir anda yerle bir oluyor. Ne gömlekli insanı severim ne de sakalsız insanı. Sana bayılıyorum ama. :) Sivri çenesini mıncırdığımın. Çok seviyorum seni.

Ofisteki son haftam. Hem mutluyum hem de çok kırgın. Hiçbir şeyi yoktu maalesef burayı kurduğumuzda, çok güzel bir şekilde inşaa ettik her şeyi. Çok uyumadım, çok sunum yaptım, çok üstümde olmayan işler yaptım. Bu sayede bir çok şey öğrendim aslında. Her zaman hep daha fazlasını öğrenmeyi severim. Begüm bu kadar kendini yorma, gerek yok senin işin değil ki diyen kafalara anlam veremiyorum. Öğrenme fırsatım varsa neden öğrenmeyeyim? Dijitalleşen dünyada memur kafasında olmak ne bileyim...

Dijital reklamlarda reklamın "doyum" noktası oluyor. Artık diyor yeter kardeşim, tüm hedef kitlene gösterdim. Yetmedi hedef kitlenin ilgili olabilecek kişilerine de gösterdim. Bitti diyor.

Seni artık bir hayal kahramanı olarak kodladım hayatımda. Bugün bu açıdan bakmaya karar verdim, öteki türlü sana her gün kırıldığımı anladım. Böyle olumlayarak seni yok edersem bir beklentim olmaz diye düşündüm. Seni de tanımalara, öğrenmelere doyamıyorum mein virtueller freund. Sky is the limit diyebiliriz sanırım. :)

Bundan kaynaklı öğrenebileceğim her şeyi öğrendim diyorum, alabileceğimin fazlasını aldım. Çok donanımlıyım diyemem elbette öğreneceğim çok şey var daha ben farkında değilim belki de. Ama hayatıma ve kendime artık dur dediğim noktadayım. Deli etmişim kendimi yahu yıllardır durmamışım.

Bir süre evimin kadını mırmırımın pisisi olacağım. Şaka bir yana, 1 haftalık tatilde bile ruhum sıkıldı çalışasım geldi. PC açıyorum maillere bakıyorum sinsice ona buna iş iletiyorum. İhihiihih.

Henüz çok enerjik ve çok pozitif begümle tanışamadın bile. Umarım tanışırsın. Bir ara. Tatlı seni.

Acaba diyorum, ofisten çıkarken gömleğini değiştirsen de ferace falan giysen öyle binsen ya arabaya aşkım? Ne yapsak? Ben seni alim bagaja koyayım evine bırakayım?

Güzel duygularım fıkır fıkır gelince yazmak istedim.

Seni çok seven, begüm the mırmırsu.